| Chapter 137 |
1 |
By die riviere van Babel, daar het ons gesit, ook geween as ons aan Sion dink. -
|
2 |
Aan die wilgerbome wat daarin is, het ons ons siters opgehang. -
|
3 |
Want daar het hulle wat ons as gevangenes weggevoer het, van ons die woorde van 'n lied gevra en hulle wat ons verdruk het, vreugde, deur te sê: Sing vir ons 'n Sionslied. -
|
4 |
Hoe sou ons die lied van die HERE kan sing in 'n vreemde land? -
|
5 |
As ek jou vergeet, o Jerusalem, laat my regterhand dan homself vergeet! -
|
6 |
Laat my tong kleef aan my verhemelte as ek aan jou nie dink nie, as ek Jerusalem nie verhef bo my hoogste vreugde nie. -
|
7 |
HERE, bring in herinnering vir die kinders van Edom die dag van Jerusalem, hulle wat gesê het: Breek weg, breek weg, tot op die grond met hom! -
|
8 |
o Dogter van Babel, jy verwoeste, gelukkig is hy wat jou sal vergeld wat jy ons aangedoen het! -
|
9 |
Gelukkig is hy wat jou kinders gryp en verpletter teen die rots! -
|