Chapter 7

  My seun, onderhou my woorde en bewaar my gebooie by jou;  

-

  onderhou my gebooie, dan sal jy lewe, en my onderwysing soos jou oogappel;  

-

  bind hulle aan jou vingers, skryf hulle op die tafel van jou hart.  

-

  Sê aan die wysheid: Jy is my suster! en noem die verstand jou vertroueling,  

-

  sodat hulle jou kan bewaar vir die vreemde vrou, vir die ontugtige wat met haar woorde vlei.  

-

  Want ek het deur die venster van my huis, deur my tralievenster uitgekyk,  

-

  en ek het onder die eenvoudiges gesien, onder die jongmense 'n verstandelose jongman opgemerk,  

-

  wat op die straat verbygaan naby haar hoek en in die rigting van haar huis stap,  

-

  in die skemer, in die aand van die dag, in die middel van die nag en die donker.  

-

  En kyk, daar kom 'n vrou hom tegemoet, soos 'n hoer aangetrek en listig van hart --  

-

  sy is onrustig en losbandig, haar voete kan nie in haar huis bly nie --  

-

  nou buitekant, dan weer op die pleine, en sy staan by elke hoek en loer.  

-

  En sy het hom gegryp en hom gesoen, met 'n onbeskaamde gesig vir hom gesê:  

-

  Ek moes dankoffers bring, vandag het ek my geloftes betaal;  

-

  daarom het ek uitgegaan om jou te ontmoet, om jou aangesig te soek, en ek het jou gekry.  

-

  Ek het my bed met dekens opgemaak, met bont spreie van Egiptiese linne;  

-

  ek het my bed besprinkel met mirre, alewee en kaneel --  

-

  kom, laat ons dronk word van liefde tot die môre toe, laat ons mekaar vrolik maak in welluste.  

-

  Want die man is nie tuis nie, hy het ver weg op reis gegaan,  

-

  die geldbeurs het hy met hom saamgeneem, teen die dag van volmaan sal hy eers tuis kom.  

-

  Sy het hom verlei deur haar baie mooipraatjies, deur die gladheid van haar lippe het sy hom verlok.  

-

  Hy loop skielik agter haar aan soos 'n bees wat na die slagpaal gaan, en soos voetboeie wat dien tot tugtiging van die sot,  

-

  totdat die pyl sy lewer splits; soos 'n voël haastig na die vangnet vlieg -- sonder om te weet dat dit ten koste van sy lewe is.  

-

  Hoor dan nou na my, seuns, en luister na die woorde van my mond.  

-

  Laat jou hart nie afwyk na haar weë nie, dwaal nie rond op haar paaie nie.  

-

  Want baie is die gesneuweldes wat sy laat val het, en talryk almal wat deur haar vermoor is.  

-

  Haar huis is weë na die doderyk, wat afdaal na die kamers van die dood.  

-