Chapter 6

   Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:  

-

   "Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,  

-

   do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.  

-

   Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.  

-

   Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?  

-

   A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?  

-

   Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.  

-

   Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!  

-

   Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!  

-

   Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.  

-

   Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?  

-

   Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?  

-

   A s`jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?  

-

   Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.  

-

   Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.  

-

   Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,  

-

   por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.  

-

   Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.  

-

   Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,  

-

   por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.  

-

   Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.  

-

   A ju kam thënë vallë: "Më jepni diçka" o "më bëni një dhuratë nga pasuria juaj",  

-

   ose "liromëni nga duart e armikut", ose "më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën"?  

-

   Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.  

-

   Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?  

-

   Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?  

-

   Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.  

-

   Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.  

-

   Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.  

-

   A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?".  

-