Chapter 15

   Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:  

-

   "Një njeri i urtë a përgjigjet vallë me njohuri të kota, dhe a mbushet me erëra lindore?  

-

   Diskuton vallë me ligjërata boshe dhe me fjalë që nuk shërbejnë për asgjë?  

-

   Po, ti heq mëshirën dhe eliminon lutjen përpara Perëndisë.  

-

   Sepse prapësia jote t`i sugjeron fjalët dhe ti po zgjedh gjuhën e dinakëve.  

-

   Jo unë, por vetë goja jote të dënon, dhe vetë buzët e tua dëshmojnë kundër teje.  

-

   A je ti vallë i pari njeri që ka lindur apo je formuar përpara kodrave?  

-

   A e ke dëgjuar ti këshillën sekrete të Perëndisë apo vetëm ti zotëroke diturinë?  

-

   Çfarë di ti që ne nuk e dimë, ose çfarë kupton ti që nuk e kuptojmë edhe ne?  

-

   Midis nesh ka njerëz flokëbardhë dhe pleq më të thinjur se ati yt.  

-

   Të duken gjëra të vogla përdëllimet e Perëndisë dhe fjalët e ëmbla që të drejton ty?  

-

   Pse, pra, zemra jote të çon larg dhe pse sytë e tu vetëtijnë,  

-

   duke e drejtuar zemërimin tënd kundër Perëndisë dhe duke nxjerrë nga goja jote fjalë të tilla?".  

-

   "Ç`është njeriu që ta konsiderojë veten të pastër dhe i linduri nga një grua për të qenë i drejtë?  

-

   Ja, Perëndia nuk u zë besë as shenjtorëve të tij dhe qiejt nuk janë të pastër në sytë e tij;  

-

   aq më pak një qenie e neveritshme dhe e korruptuar, njeriu, që e pi paudhësinë sikur të ishte ujë!  

-

   Dua të të flas, më dëgjo; do të të tregoj atë që kam parë,  

-

   atë që të urtit tregojnë pa fshehur asgjë nga sa kanë dëgjuar prej etërve të tyre,  

-

   të cilëve vetëm iu dha ky vend dhe pa praninë e asnjë të huaji në radhët e tyre.  

-

   I keqi heq dhembje tërë jetën e tij dhe vitet e caktuara për tiranin janë të numëruara.  

-

   Zhurma të llahtarshme arrijnë në veshët e tij, dhe në kohën e bollëkut i sulet rrënuesi.  

-

   Nuk ka shpresë kthimi nga errësira, dhe shpata e pret.  

-

   Endet e kërkon bukë, po ku mund ta gjejë? Ai e di se dita e territ është përgatitur në krah të tij.  

-

   Fatkeqësia dhe ankthi i shtien frikë, e sulmojnë si një mbret gati për betejë,  

-

   sepse ka shtrirë dorën e tij kundër Perëndisë, ka sfiduar të Plotfuqishmin,  

-

   duke u hedhur me kokëfortësi kundër tij me mburojat e tij të zbukuruara me tokëza.  

-

   Ndonëse fytyra e tij është e mbuluar me dhjamë dhe ijet e tij janë fryrë nga shëndoshja e tepërt;  

-

   ai banon në qytete të shkretuara, në shtëpi të pabanuara që do të katandisen në grumbuj gërmadhash.  

-

   Ai nuk do të pasurohet dhe fati i tij nuk ka për të vazhduar, as edhe pasuria e tij nuk do të shtohet mbi tokë.  

-

   Nuk do të arrijë të çlirohet nga terri, flaka do të thajë lastarët e tij, dhe do të çohet larg nga fryma e gojës së tij.  

-

   Të mos mbështetet te kotësia; duke gënjyer veten, sepse kotësia ka për të qenë shpërblimi i tij.  

-

   Do të kryhet para kohe, dhe degët e tij nuk do të gjelbërojnë më.  

-

   Do të jetë si një hardhi nga e cila merret rrushi ende i papjekur, si ulliri nga i cili shkundet lulja.  

-

   Sepse familja e hipokritëve do të jetë shterpë dhe zjarri do të përpijë çadrat e njeriut të korruptuar.  

-

   Ata sajojnë paudhësinë dhe shkaktojnë shkatërrimin; në gjirin e tyre bluhet mashtrimi.  

-