Chapter 77

   Zëri im lartohet te Perëndia dhe unë bërtas; zëri im lartohet te Perëndia dhe ai ka për të më dëgjuar.  

-

   Ditën e fatkeqësisë sime kërkova Zotin; gjatë natës dora ime mbeti e nderur pa u lodhur dhe shpirti im nuk pranoi të ngushëllohet.  

-

   Më kujtohet Perëndia dhe rrënkoj; vajtoj dhe fryma ime dobësohet. (Sela)  

-

   Ti m`i mban të hapura qepallat; jam aq i turbulluar sa nuk mund të flas.  

-

   Sjell ndërmënd përsëri ditët e lashta, vitet e kohëve të shkuara.  

-

   Gjatë natës më kthehet në mendje kënga ime, mendoj thellë në zemrën time dhe fryma ime bën kërkime.  

-

   A do të më hedhë poshtë për gjithnjë Zoti? E nuk do të më pëlqejë më kurrë?  

-

   Dhe mirësia e tij ka marrë fund për gjithnjë dhe falja e tij ka munguar për brezat e ardhshme?  

-

   Vallë Perëndia e ka harruar mëshirën dhe në zemërimin e tij u ka dhënë fund dhembshurive të tij? (Sela)  

-

   Unë kam thënë: "Shkaku i hidhërimit tim është se dora e djathtë e Shumë të Lartit ka ndryshuar".  

-

   Do t`i kujtoj veprat e Zotit; po, do të kujtoj mrekullitë e tua të kohëve të kaluara,  

-

   do të mendohem thellë për gjithë veprat e tua dhe do të kem parasysh bëmat e tua.  

-

   O Perëndi, jeta jote është e shenjtë; cili Perëndi është i madh si Perëndia?  

-

   Ti je Perëndia që kryen mrekulli; ti ke bërë të njihet forca jote midis popujve.  

-

   Me krahun tënd ke shpenguar popullin tënd, bijtë e Jakobit dhe të Jozefit. (Sela)  

-

   Ujërat të panë, o Perëndi, ujërat të panë dhe u trëmbën; edhe humnerat u drithtuan.  

-

   Retë derdhën përmbytje uji, qiejtë gjëmuan dhe shigjetat e tua vepruan.  

-

   Gjëmimi i bubullimës sate ishte në vorbullën, vetëtimat ndriçuan botën dhe toka u tund dhe u drodh.  

-

   Ti e hape rrugën tënde në mes të detit, shtegun tënd në mes të ujërave të mëdha, dhe gjurmët e tua nuk u njohën.  

-

   Ti e udhëheq popullin tënd si një kope me dorën e Moisiut dhe të Aaronit.  

-