Chapter 104

   Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.  

-

   Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;  

-

   ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.  

-

   I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.  

-

   Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.  

-

   Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.  

-

   Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.  

-

   Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.  

-

   Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.  

-

   Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,  

-

   dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.  

-

   Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.  

-

   Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.  

-

   Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,  

-

   dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.  

-

   Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;  

-

   aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.  

-

   Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.  

-

   Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.  

-

   Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.  

-

   Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.  

-

   Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.  

-

   Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.  

-

   Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.  

-

   Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;  

-

   e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t`u tallur në të.  

-

   Të gjithë presin që ti t`u japësh ushqimin në kohën e duhur.  

-

   Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.  

-

   Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.  

-

   Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.  

-

   Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;  

-

   ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.  

-

   Unë do t`i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t`i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.  

-

   Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.  

-

   Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.  

-