Hoofdstuk 77

  Een psalm van Asaf, voor den opperzangmeester, over Jeduthun. Mijn stem is tot God, en ik roep; mijn stem is tot God, en Hij zal het oor tot mij neigen.  

-

  Ten dage mijner benauwdheid zocht ik den HEERE; mijn hand was des nachts uitgestrekt, en liet niet af; mijn ziel weigerde getroost te worden.  

-

  Dacht ik aan God, zo maakte ik misbaar; peinsde ik, zo werd mijn ziel overstelpt. Sela.  

-

  Gij hieldt mijn ogen wakende; ik was verslagen, en sprak niet.  

-

  Ik overdacht de dagen van ouds, de jaren der eeuwen.  

-

  Ik dacht aan mijn snarenspel; in den nacht overlegde ik in mijn hart, en mijn geest onderzocht:  

-

  Zal dan de Heere in eeuwigheden verstoten, en voortaan niet meer goedgunstig zijn?  

-

  Houdt Zijn goedertierenheid in eeuwigheid op? Heeft de toezegging een einde, van geslacht tot geslacht?  

-

  Heeft God vergeten genadig te zijn? Heeft Hij Zijn barmhartigheden door toorn toegesloten? Sela.  

-

  Daarna zeide ik: Dit krenkt mij; maar de rechterhand des Allerhoogsten verandert.  

-

  Ik zal de daden des HEEREN gedenken; ja, ik zal gedenken Uw wonderen van ouds her;  

-

  En zal al Uw werken betrachten, en van Uw daden spreken.  

-

  O God! Uw weg is in het heiligdom; wie is een groot God, gelijk God?  

-

  Gij zijt die God, Die wonder doet; Gij hebt Uw sterkte bekend gemaakt onder de volken.  

-

  Gij hebt Uw volk door Uw arm verlost; de kinderen van Jakob en van Jozef. Sela.  

-

  De wateren zagen U, o God! de wateren zagen U, zij beefden; ook waren de afgronden beroerd.  

-

  De dikke wolken goten water uit; de bovenste wolken gaven geluid; ook gingen Uw pijlen daarhenen.  

-

  Het geluid Uws donders was in het ronde; de bliksemen verlichtten de wereld; de aarde werd beroerd en daverde.  

-

  Uw weg was in de zee, en Uw pad in grote wateren, en Uw voetstappen werden niet bekend.  

-

  Gij leiddet Uw volk, als een kudde door de hand van Mozes en Aaron.   

-