Chapter 12

  et vidit Ionathas quia tempus eum iuvat et elegit viros et misit Romam statuere et renovare cum eis amicitiam  

-

  et ad Spartas et ad alia loca misit epistulas secundum eandem formam  

-

  et abierunt Romam et intraverunt in curiam et dixerunt Ionathas summus sacerdos et gens Iudaeorum miserunt nos ut renovetis amicitiam et societatem secundum pristinam  

-

  et dederunt illis epistulas ad ipsos per loca ut deducerent eos in terram Iuda cum pace  

-

  et hoc exemplum epistularum quas scripsit Ionathas Spartiatis  

-

  Ionathas summus sacerdos et seniores gentis et sacerdotes et reliquus populus Iudaeorum Spartiatis fratribus salutem  

-

  iam pridem missae erant epistulae ad Onian summum sacerdotem a Dario qui regnabat apud vos quoniam estis fratres nostri sicut rescriptum continet quod subiectum est  

-

  et suscepit Onias virum qui fuerat missus cum honore et accepit epistulas in quibus significabatur de societate et amicitia  

-

  nos cum nullo horum indigeremus habentes solacio sanctos libros qui sunt in manibus nostris  

-

  maluimus mittere ad vos renovare fraternitatem et amicitiam ne forte alieni efficiamur a vobis multa enim tempora transierunt ex quo misistis ad nos  

-

  nos ergo in omni tempore sine intermissione in diebus sollemnibus et ceteris quibus oportet memores sumus vestri in sacrificiis quae offerimus et observationibus sicut fas est et decet meminisse fratrum  

-

  laetamur itaque de gloria vestra  

-

  nos autem circumdederunt multae tribulationes et multa proelia et inpugnaverunt nos reges qui sunt in circuitu nostro  

-

  noluimus ergo vobis molesti esse neque ceteris sociis et amicis nostris in his proeliis  

-

  habuimus enim de caelo auxilium et liberati sumus nos et humiliati sunt inimici nostri  

-

  elegimus itaque Numenium Antiochi et Antipatrum Iasonis filium et misimus ad Romanos renovare cum eis amicitiam et societatem pristinam  

-

  mandavimus itaque eis ut veniant etiam ad vos et salutent vos ut reddant vobis epistulas nostras de innovatione fraternitatis nostrae  

-

  et nunc bene facietis respondentes nobis ad haec  

-

  et hoc rescriptum epistularum quod miserat Onias  

-

  rex Spartiarum Onias Ionathae sacerdoti magno salutem  

-

  inventum est in scriptura de Spartiatis et Iudaeis quoniam sunt fratres et quia sunt de genere Abraham  

-

  et nunc ex quo haec cognovimus bene facitis scribentes nobis de pace vestra  

-

  sed et nos rescripsimus vobis pecora nostra et possessiones nostrae vestrae sunt et vestra nostra mandavimus itaque haec nuntiari vobis  

-

  et audivit Ionathas quoniam egressi sunt principes Demetrii cum exercitu multo supra quam prius pugnare adversus eum  

-

  et exiit ab Hierusalem et occurrit eis in Amathite regione non enim dederat eis spatium ut ingrederentur regionem eius  

-

  et misit speculatores in castra eorum et reversi renuntiaverunt quia constituunt supervenire illis nocte  

-

  cum occidisset autem sol praecepit Ionathas suis vigilare et esse in armis paratos ad pugnam tota nocte et posuit custodes per circuitum castrorum  

-

  et audierunt adversarii quia paratus est Ionathas cum suis in bello et timuerunt et formidaverunt corde suo et accenderunt focos in castris suis  

-

  Ionathas autem et qui cum eo erant non cognoverunt usque mane videbant enim lumina ardentia  

-

  et secutus est Ionatha et non conprehendit eos transierant enim flumen Eleutherum  

-

  et divertit Ionathas ad Arabas qui vocantur Zabadei et percussit eos et accepit spolia eorum  

-

  et iunxit et venit Damascum et perambulavit omnem regionem illam  

-

  Simon autem exiit et venit usque ad Ascalona et ad proxima praesidia et declinavit in Ioppen et occupavit eam  

-

  audivit enim quod vellent praesidium tradere partibus Demetrii et posuit ibi custodes ut custodirent eam  

-

  et reversus est Ionathas et convocavit seniores populi et cogitavit cum eis aedificare praesidia in Iudaea  

-

  et aedificare muros in Hierusalem et exaltare altitudinem magnam inter medium arcis et civitatis ut separaret eam a civitate ut esset ipsa singulariter et neque emant neque vendant  

-

  et convenerunt ut aedificarent civitatem et cecidit murus qui erat super torrentem ab ortu solis et reparavit eum qui vocatur Caphetetha  

-

  et Simon aedificavit Adiada in Sephela et munivit eam et inposuit portas et seras  

-

  et cum cogitasset Tryfon regnare Asiae et adsumere diadema et extendere manum in Antiochum regem  

-

  timens ne forte non permitteret eum Ionathas sed pugnaret adversus eum quaerebat conprehendere eum et occidere et exsurgens abiit in Bethasan  

-

  et exiit Ionathas obviam cum quadraginta milibus virorum electorum in proelium et venit Bethasan  

-

  et vidit Tryfon quia venit cum exercitu multo ut extenderet in eum manus et timuit  

-

  et excepit eum cum honore et commendavit eum omnibus amicis suis et dedit ei munera et praecepit exercitibus suis ut oboedirent ei sicut sibi  

-

  et dixit Ionathae ut quid vexasti universum populum cum bellum nobis non sit  

-

  et nunc remitte eos in domos suas elige autem tibi viros paucos qui tecum sint et veni mecum Ptolomaidam et tradam illam tibi et reliqua praesidia et exercitum et universos praepositos negotii et conversus abibo propterea enim veni  

-

  et credidit ei et fecit sicut dixit et dimisit exercitum et abierunt in terram Iudam  

-

  retinuit autem secum tria milia virorum ex quibus remisit in Galileam duo milia mille autem cum eo venerunt  

-

  ut intravit autem Ionathas Ptolomaidam cluserunt portas Ptolomenses et conprehenderunt eum et omnes qui cum eo intraverant gladio interfecerunt  

-

  et misit Tryfon exercitum et equites in Galileam et in campum magnum ut perderent omnes socios Ionathae  

-

  at illi cum cognovissent quia conprehensus est et periit et omnes qui cum eo erant hortati sunt semet ipsos et exierunt parati in proelium  

-

  et videntes hii qui insecuti fuerant quia pro anima res est illis reversi sunt  

-

  illi autem venerunt omnes cum pace in terram Iuda et planxerunt Ionathan et eos qui cum eo fuerant valde et luxit Israhel luctu magno  

-

  et quaesierunt omnes gentes quae erant in circuitu eorum perdere eos dixerunt enim  

-

  non habent principem et adiuvantem nunc ergo expugnemus illos et tollamus de hominibus memoriam eorum  

-